Адам мәңгі бақытты боп жүрмейді,
Бірде Ақыл, бірде Ашу билейді.
Ырылдасып, бірін бірі жүндейді,
Не жетпейді... өздері де білмейді.
-Мисал айтам, әрекет қыл, түсін де,-
деді ақсақал,- оңалады ісің де,
әр адамның біле білсең, қарағым,
Екі бөрі отырады ішіңде...
Қара бөрі сақ-сақ ұрып азуын,
Қаратпайды, бар ма, жоқ па жазығың,
Ал ақ бөрі беріспейді, күзетіп,
Өзгертуге Жаратқанның жазуын.
Ақсақалдың үміт артқан өрені,
Көп күтпестен сұрақ қоя жөнеді,
-Сонда менің ішімдегі бөрінің
Айтшы Ата, қайсысысы жеңеді?
Әуел баста екі бөрі тең келер
Өсе келе бір-біріне жол берер...
Ол әркімнің өз қолында, қарағым,
Қай бөріні көп жемдесең, сол жеңер!
Ақиқатқа жүрегіңді айқара аш!
Көк бөрінің ұрпақтары байқамас,
Өз ішіңде жүріп жатыр ей, пенде,
Ақ пен қара арасында тайталас...