Бар тіршілік әмәннан,
Топырақтан нәр алған.
Тіпті... бекзат Адам да,
Топырақтан жаралған.
Керегі де, қорегі,
Топырақтан өнеді.
Түптің түбі бәрі де,
Жер қойнына енеді.
Туады да... өледі,
Топыраққа көмеді.
Адам адам болғалы,
Осылай боп келеді.
Кеудесін біреу кереді,
байлығына сенеді.
Дүние жалған басынан,
Көшпейтіндей көреді.
Білмейді-ау жалған өтерін,
Машхар күні жетерін.
Бекзат тәні топырақпен,
Араласып кетерін.
Топырақ тисе қағасың,
Кір жұққандай боласың.
Алайда мәңгі мекенді,
Топырақтан табасың.
Топырақпын – Адаммын,
Топырақтан жаралдым,
Топыраққа барармын
Топырақ болып қалармын...
Əділбек Қаба